Eiwitten, genaamd enzymen, worden door de fungale cel gebruikt om chemische reacties te katalyseren. De vertering van voedsel, het metabolisme van voedingsstoffen en de productie van secundaire metabolieten zijn slechts enkele van de processen waar deze enzymen verantwoordelijk voor zijn. Fungi hebben, in tegenstelling tot planten en zoogdieren, een grote verscheidenheid aan metabolische routes en enzymsystemen, die hen helpen om zich aan te passen en in vele omstandigheden te overleven.

Het vermogen van schimmelenzymen om complexe polysacchariden zoals cellulose, chitine en xylan af te breken is een van hun belangrijkste kenmerken. Cellulasen, chitinasen en xylanasen zijn slechts enkele van de hydrolasen die dit mogelijk maken. Deze extracellulaire enzymen die door schimmels worden geproduceerd, stellen hen in staat lignocellulosehoudende materialen en andere plantenweefsels af te breken.

Proteasen, die deelnemen aan de afbraak van eiwitten, zijn een andere belangrijke klasse van schimmelenzymen. Het vermogen van proteasen om eiwitten af te breken in hun afzonderlijke aminozuren, die vervolgens kunnen worden gebruikt als bron van energie en stikstof, is van vitaal belang voor de voeding van schimmels. Door hun functie bij de verwerking van regulerende eiwitten en de wijziging van signaalwegen zijn proteasen ook betrokken bij de controle van de ontwikkeling van schimmels.

Andere belangrijke families van schimmelenzymen die betrokken zijn bij de afbraak van lipiden en diverse organische moleculen zijn lipasen, esterasen en andere hydrolasen. Deze enzymen zijn cruciaal voor het effectieve gebruik van lipiden als bron van koolstof en energie. Zij spelen ook een belangrijke rol bij de afbraak van plantenweefsels en andere organische stoffen.

Schimmelenzymen zijn essentieel voor de verwerving en het metabolisme van voedingsstoffen en voor de aanmaak van secundaire metabolieten zoals antibiotica, gif en kleurstoffen. Fungi produceren deze stoffen om zich te beschermen tegen roofdieren, om te concurreren met andere soorten voor hulpbronnen en om hun omgeving te veranderen.

Ons begrip van schimmelbiologie en -ecologie wordt aanzienlijk beïnvloed door het uitgebreide en multidimensionale studiegebied dat bekend staat als de biochemie van fungale enzymen. Deze enzymen spelen een cruciale rol bij de afbraak van organisch materiaal, de controle van de schimmelontwikkeling en de synthese van secundaire metabolieten. Ze zijn essentieel voor de overleving en aanpassing van schimmels in verschillende omgevingen. Om de duurzame landbouw te verbeteren en de gevolgen van de achteruitgang van het milieu te bestrijden, is het van cruciaal belang de biochemie van fungi te begrijpen.